بابل معروف به شهر بهارنارنج دومین شهر پرجمعیت استان مازندران و همچنین از پرجمعیت‌ترین شهرهای شمال کشور می‌باشد. این شهر به دو منطقه شهری تقسیم می‌شود. و همچنین مرکز مخابرات استان مازندران و مرکز منطقه ۱ مخابراتی کشور می‌باشد.
این شهر یکی از شهرهای مهم شمال کشور در زمینه پزشکی، کشاورزی، دانشگاهی، سیاسی، فرهنگی و تجاری است. و دارای پیشینه ای قابل توجه و نقشی اساسی در استان مازندران و شمال کشور است. در گذشته به دلیل تجارت و عبور و مرور تاجران و بازرگانان در این شهر، آن را بارفروش می‌خواندند. بابل، شهری دانشگاهی است با بیش از ۲۰ دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی که مهم‌ترین دانشگاه این شهر دانشگاه صنعتی نوشیروانی است .
همچنین تنها شهر غیر مرکز استان در شمال ایران است که دانشگاه علوم پزشکی سراسری دارد.. این شهر در حد فاصل دریای مازندران و رشته کوه البرز، و در فاصله ۱۵ کیلومتری دریای مازندران و همچنین ۳۹ کیلومتری شرق ساری (مرکز استان) و ۲۱۱ کیلومتری شمال شرقی تهران (پایتخت)، واقع شده‌است.
زبان مردم
تا دوره صفویان، زبان عمده مردم تبرستان و بابل، فقط زبان تبری (طبری یا مازندرانی) بود که بازمانده زبان پهلویِ اشکانی است. با از بین رفتن سلسله باوندیان که حامی زبان تبری بود این زبان از رسمیت افتاد. امروزه مردم شهر و شهرستان از زبان تبری و فارسی استفاده می‌کنند. زبان تبری در روستاهای اطراف کاربرد بیشتری دارد.
دین و آیین
پیش از ورود اسلام به ایران، ساکنان این منطقه پیرو آیین میتراییسم (آیین مهرپرستی) بودند. وجود دو آتشکده بزرگ منطقه، در این شهر سبب نامگذاری این شهر به مه میترا شد. آتشِ این آتشکده همیشه در روز و شب برای دید مردم روشن بود. بقایای موجود از این دو آتشکده و وجود محله‌هایی با نام‌های خورشیدکلا، روشن آباد، برج بن و … گویای این ادعاست.
پس از ورود اسلام، مردم منطقه بعد از اندکی مقاومت به این آیین روی آوردند. در حال حاضر بیشتر مردم شهر مسلمان و پیرو مذهب شیعه دوازده امامی هستند.
نامگذاری
در سال ۱۳۱۰ه.ش که نقشه‌کشی از این شهر آغاز می‌شود، به دستور پهلوی اول (رضاشاه پهلوی) نام این شهر از بارفروش به بابُـل تغییر داده می‌شود. بابل در ۱۳۱۰/۹/۱ ه.ش به این نام تغییر یافت. نام بابُل از نام رودخانهٔ باوُل یا بابُل گرفته شده‌است. حتی در روزگارانی که نام این شهر بارفروش بود، رودخانه‌ها و نهرهایی با نام‌های باوُل و بابل در میان مردم شهرت داشته‌است. وجود روستاهای تاریخی با نام‌های بابلکان، بابلکنار و اله رودبار و… نیز گویای این ادعاست.
ارتباط با دریا
مسیر اصلی، اتوبان بابل به بابلسر است که از شمال شهر آغاز می‌شود و پس از گذر ۱۲ کیلومتر تا جاده ساحلی بابلسر ادامه دارد. این راه مطمئن‌ترین راه برای مسافران است.
از دیگر راه‌ها می‌توان به جادهٔ زرگرشهرِ (سپاه دانش) اشاره کرد که به مرز میان بابلسر و فریدونکنار می‌رسد. این مسیر حدود ۲۰ کیلومتر طول دارد.
راه دیگر جادهٔ بابل به بهنمیر است. این مسیر از شمال شرقی شهر شروع می‌شود و پس از گذر ۱۵ کیلومتر به شهر ساحلی بهنمیر ادامه می‌یابد.
غذاهای محلی
غذاهای بابل از جمله شامی بابلی نان آغوز که از کنجد و گردو پخته می‌شود، مالابیج نیز از غذاهای محلی گیلان و مازندران است که از ماهی سفید پخته می‌شود. شیرینی رشته به رشته که از خمیر برنج پخته می‌شود،است.محصولات تهیه شده از بهارنارنج مثل چای، مربا و عرق بهارنارنج، ترشیجاتی مختلف از جمله نازخاتون و وسایل حصیری و جوراب‌های پشمی از بهترین سوغات‌های این شهر دوست‌داشتنی است.
آب و هوا
از خصوصیات جالب این شهر ، این است که به دلیل دارا بودن منطق جلگه‌ای، کوهپایه‌ای و کوهستانی دارای دو نوع آب و هوا متفاوت است. بخش‌های لاله آباد، مرکزی و امیرکلاً به دلیل هموار و پست بودن سطح زمین از آب هوای معتدل کاسپینی بهره می‌برند.
بخش‌های گتاب، بابلکنار، بندپی شرقی و بندپی غربی به واسطه داشتن نا همواری در ارتفاعات خود از آب و هوای ملایم کوهستانی بهره می‌برند. از خصوصیات بارز آب و هوای جلگه‌ای می‌توان به آن اشاره کرد این است که:
بارش‌های جوی که خصوصاً در فصل‌های خنک شدت می‌یابند.
درجه حرارت نسبتاً ملایمی در فصل زمستان و گرم درفصل تابستان دارد.
حرارت سالانه، اختلاف دمای کمی دارد.
از بادهای مهم و فصلی این منطقه می‌توان به مواردی اشاره کرد: سورتوک، از سیبری در زمستان، باد خوش آباد، دره نور، اوزروا، گیل وا، باد سام.
منبع wikipedia
[wpc-weather id=”9202″ /]
