جویبار یکی از شهرستان‌‌های مرکزی استان مازندران است. مازندران شهرهای زیبایی دارد که هرکدام جاذبه‌های منحصر به فرد خود را دارند. این شهر در گذشته بخشی از شهرستان قائمشهر محسوب می‌‌شده است. اما در سال‌های اخیر به یک شهرستان مجزا تبدیل شده است. این شهر را به خاطر شهرت در کشتی می‌شناسید.
معرفی اجمالی
مردم آن به زبان مازندرانی صحبت می‌کنند. این شهر در گذشته «باغلو» نام داشت و مرکز دهستان گیل‌خوران در بخش مرکزی شهرستان قائمشهر بود. قهرمانان بزرگی در رشته کشتی از این منظقه به افتخارات بین‌المللی رسیده‌اند. رودخانه سیاهرود از میان این منطقه عبور کرده و به دریای خزر می‌ریزد. شهرستان جویبار در حال حاضر به عنوان پایتخت کشتی ایران شناخته می‌شود.
موقعیت جغرافیایی جویبار
جویبار در جنوب دریای خزر قرار گرفته است. از سمت شرق به شهرستان ساری، از سمت جنوب به شهرستان قائمشهر و از سمت غرب به شهرستان بابلسر متصل است. همانطور که گفته شد، قبل از سال ۱۳۷۶ بخشی از شهرستان قائمشهر بوده است که پس از جدا شدن به شهرستان تبدیل شد.
نام‌گذاری
به دلیل وجود رودهای فراوان در این منطقه که از شهرهای مختلف استان مازندران به سمت دریای خزر جاری می‌شوند، نام این شهر را جویبار قرار دادند. نام قبلی آن، گیل‌خواران بود که گیل به معنی مردمان شجاع و جنگجو است.
پیشینه
برخی گفته‌ها حاکی از آن است که اجتماع اولیه مردم در این منطقه به دوران صدر اسلام برمی‌گردد. اما نخستین مدرک و نشانه از آن در کتاب سهمی، نویسنده تاریخ جورجان (در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم) در صفحه ۴۸۸ در مورد یک شخصیت علمی و فقهی برجسته با نام یعقوب تن بلایی از دهستان گیل‌خواران (نام قدیمی جویبار) نوشته شده‌است. تاریخ مرگ این فرد ۲۹۲ هجری ذکر شده‌است. این شهر در دوره‌های مختلف تاریخ از شهرهای کلیدی طبرستان بوده‌است.
در سال ۱۳۱۰ و در دوره پهلوی اول و به دستور رضاشاه کارخانه پنبه‌ای در مرکز شهر تأسیس شد که می‌توان گفت این کار اولین سنگ بنای شهر جدید جویبار بود. پس از آن شخصی کارخانه را خریده و آن را گسترش می‌دهد که از جمله گسترش آن یک دستگاه مولد برق بود که در آن زمان برق کل شهر را نیز تأمین می‌‌کرد. می‌توان گفت این کار اولین سنگ بنای شهر جدید جویبار بود. هم زمان با آن تأسیس ژاندارمری و مخابرات با مرکز تلفن مغناطیسی به این امر کمک کرد.
اقتصاد شهر جویبار
سطح زیر کشت برنج در این شهرستان ۱۰٫۰۰۰ هکتار می‌باشد. ۱۵۰ هکتار از اراضی جویبار نیز زیر کشت کلزا است. همچنین در حدود ۹ هکتار فضای گلخانه‌ای در شهرستان جویبار ایجاد شده‌است که در آن سالانه ۱۲ تا ۱۵ هزار شاخه گل استرلیزا و یک میلیون شاخه بریده گل نرگس تولید می‌شود. علاوه بر این‌ها سالانه بیش از هزار تن انواع ماهی از آب‌بندان‌ها و همچنین ساحل دریای خزر در شهرستان جویبار صید می‌شود.
آب بندان‌ها
جویبار به شهر آب‌بندان‌ها معروف است. در حدود ۴۷ قطعه آب‌بندان با بیش از ۲٫۳۲۳ هکتار وسعت در جویبار وجود دارد که یکی از مهم‌ترین منابع ذخیره آب در فصول بارندگی برای کشت برنج و همچنین پرورش ماهیان گرم آبی می‌باشد. ظرفیت این آب‌بندان‌ها در حدود ۷۳٫۹۶۰٫۰۰۰ متر مکعب می‌باشد. روستاهای گل‌محله، لاریم، انارمرز، پهناب محله ،زرین‌کلا، میستان، شهنه‌کلا و اسماعیل‌کلا بزرگ در بین روستاهای این شهر بیشترین مقدار آب‌بندان را به خود اختصاص داده‌اند.
مسیر دسترسی و نقشه
منبع wikipedia
