تنکابن، یکی از زیباترین شهرهای استان مازندران است که در سراسر ایران و جهان آن را به سرزمینی با طبیعتی زیبا و چشم‌نواز و رویایی‌ترین مقصد گردشگری در شمال کشور می‌دانند.
معرفی شهرستان تنکابن
این شهرستان جزو بزرگترین شهرستان‌های غرب استان مازندران محسوب می‌شود. این شهرستان از سمت غرب به شهرستان رامسر، از شرق به شهرستان چالوس، از جنوب به رشته‌کوه‌های البرز و از شمال به دریای خزر متصل است. مردم شهرستان تنکابن به زبان‌های فارسی و مازندرانی و گیلکی صحبت می‌کنند.
این شهرستان مرکز باغ‌های کیوی و پرتقال و چای است. بزرگترین مرکز پروش و صادرکننده انواع گل‌ها و گیاه‌های زیبا و زینتی است. تنکابن با دارا بودن مراکز پرورش ماهی متعدد در شیرود، دوهزار و … از قطب‌های پرورش ماهی در شمال ایران است و همچنین مرکز تحقیقات ماهیان سردابی کل کشور است.
پیشینه
برگرفته از نام قلعه تنکا
در زبان مازندرانی پسوند بُن به معنی پایینِ می‌باشد و در اسامی مکان‌های زیادی در شمال کشور وجود دارد. در نتیجه این نام از نام «قلعه تُنکا» گرفته شده‌است. تنکابن به معنی پای یا زیر تنکا می‌باشد.
برگرفته از موقعیت کوه و دریا
این نظریه می‌گوید که تنکابن یا تنک آببن یعنی جاییکه جلگه ساحلی دریای کاسپین تنک می‌شود. در زبان مازندرانی تنک به معنی اندک و کم است. آن قسمت از ساحل دریا که اندک از بن کوه فاصله دارد به عبارت دیگر آن قسمت از ساحل دریا که با پهنای کمی از بن آب ظاهر شده است تنک آب بن یا تنکابن نامیده شده است.
برگرفته از شرایط آب و هوایی
برای فلسفه این نام بیان شده که به علت تابستان‌های شرجی و طاقت‌فرسا و همچنین زمستان تقریباً سرد منطقه و شرایط کشاورزی در این آب و هوا از واژه تن‌کاه به معنی کاهنده جسم و تن برای تعبیر سختی از تن‌کاه‌بن به تنکابن درآمده است.
نامگذاری در دوران معاصر
در گذشته غالب ذکر نام این منطقه در طول تاریخ، آمارد و در دوران اسلامی دیلمستان یا دیلم خاصه بوده است. ظاهراً نخستین بار در اواخر قرن نهم، مرعشی در تاریخ گیلان و دیلمستان از لفظ تنکابن برای این منطقه نام برده است.
این شهر مرکز منطقه محال ثلاث تنکابن در دوران قاجاریه بوده که در دوران پهلوی به نام شهسوار تغییر نام پیدا کرد. پس از انقلاب اسلامی دوباره با نام تنکابن شناخته می‌شود.
صنعت تنکابن
تنکابن دارای دو شهرک صنعتی با نام‌های شهرک صنعتی سلمانشهر (به مساحت ۹۲ هکتار) و ناحیه صنعتی نارنج داربن (به مساحت ۹ هکتار) می‌باشد.
از صنایع دستی، نمدمالی، گلیم بافی، جوراب بافی، چادرشب بافی، لاکتراشی (هنر جنگل نشینان که با چوب محصولاتی همچون قاشق، پارچ و دیگر ادوات تزئینی تولید می‌کنند)، سالی بافی (تور ماهیگیری)، سفال‌گری (گمج، کوزه و…)و ساخت انواع ادوات ساده مربوط به کشاورزی (همچون داس، تبر، کرباس، گاجمه، بلو، گرباس، فیکا) و… را می‌توان نام برد.
اقتصاد
کشاورزی، دامداری و باغداری اساس اقتصاد شهرستان را تشکیل می‌دهند. آب کشاورزی شهرستان از رودها و چشمه‌ها تأمین می‌شود و محصولات کشاورزی آن برنج، گندم، جو، سبزیجات، گل گاوزبان، گیاهان زینتی، چای، مرکبات، کیوی، فندق، گردو، گلابی، سیب، آلو، آلوچه، خرمالو و انجیر هستند. باغ‌های متعدد مرکبات در سرتاسر شهرستان تنکابن پراکنده هستند؛ انواع مرکبات، کیوی، برنج، گل‌های زینتی و چای مهم‌ترین صادرات این شهرستان را تشکیل می‌دهند.
مسیر دسترسی و نقشه
منبع wikipedia
