بابلسر، شهری ساحلی در مازندران با جاذبه‌های طبیعی و تاریخی، به یکی از مقاصد گردشگری در شمال کشور تبدیل شده‌است. شهرستان بابلسر، از شهرهای ساحلی در استان مازندران است که لقب یکی از خوش آب و هواترین مناطق شمالی کشور را به خود اختصاص داده است. منطقه‌ای بسیار سرسبز و باطراوت که طبیعت بکر و چشم‌اندازهای زیبا و خارق‌العاده‌ی آن، تمام گردشگران و توریست‌های سراسر جهان را مجذوب و مسحور خود ساخته است. در این شهرستان علاوه بر شهر بابلسر ، دو شهر دیگر با نام‌های بهنمیر و هادی‌شهر وجود دارند.
معرفی اجمالی شهرستان بابلسر
این شهرستان از سمت غرب به شهرستان فریدونکنار، از شمال به دریای خزر، از سمت جنوب به شهرستان بابل و از سمت شرق به شهرستان جویبار متصل است. مردم این شهر به زبان مازنی یا همان تبری (طبری) صحبت می‌کنند و اکثریت نژاد آن‌ها مازندرانی است.
درآمدزایی مردم شهر را می‌توان در شاخه‌های گردشگری، کشاورزی، صنایع دستی و محصولات چوبی، ماهگیری، دامداری و… دسته‌بندی کرد. در زمینه کشاورزی این شهر به تولید محصولاتی نظیر توت‌فرنگی، مرکبات، نیشکر و… شهرت دارد. صنایع چوبی برای تولید انواع مبلمان و همچنین جاذبه‌های گردشگری، طبیعت زیبا و ساحل بی‌نظیر بابلسر از جمله موارد درآمدزایی برای مردم این شهر محسوب می‌شوند.
پیشینه شهر بابلسر
به احتمال بسیار زیادی این شهر در زمان‌های بسیار دور، در نزدیکی بابلرود شکل گرفته است. بابلسر در حوالی قرن ۱۱ هجری قمری بندرگاه بوده و در آن داد و ستد انجام می‌شده و این جریان تا دوره قاجار ادامه داشته است.
ناصرالدین شاه قاجار دو بار به این شهر سفر کرده و در سفر دوم خود به طور مکتوب درباره کشتی‌های این بندر مطالبی نوشته است. بابلسر در دوره قاجار از بنادر بسیار مهم کشتیرانی در شرق استان مازندران به شمار می‌رفته است و اداره پست (قفقاز و مرکوری) یکی از شعبات خود را در بابلسر داشته است. این اداره کالاهایی مانند ابریشم، برنج و… را صادر و کالاهای متنوع دیگر را از طریق شوروی وارد کشور می‌کرده است.
در گذشته به بابلسر مشهدسبز می‌گفتند؛ یعنی مشهدی که سبز است. واژه مشهد به جهت سر امامزاده ابراهیم و شهر مشهد کنونی و امامزاده ابرهیم آمل و واژه سبز به علت سرسبزی منطقه استفاده می‌شده است. این کلمه به مرور زمان به مشهدسر تغییر یافت.
در دوره پهلوی اول به بابلسر تغییر نام داد و کم‌کم شکلی مدرن و امروزی به خود گرفت. ساختمان‌های جدید، پل معلق فلزی، ساختمان شهربانی و شهرداری و… همگی یادگار این دوره هستند. این پیشرفت پس از چند سال رو به کندی رفت این روند آهسته رشد تا دهه ۴۰ شمسی ادامه پیدا کرد و سپس در سال ۱۳۴۵ شمسی شهر بابلسر از جهت شرق دوباره شروع به پیشرفت و تغییر و تحول کرد. پس از انقلاب اسلامی در ایران و در دهه ۶۰ شمسی، غرب بابلسر نیز شروع به پیشرفت کرد و بیشتر در زمینه جذب گردشگر فعالیت‌های خود را آغاز کرد. متاسفانه ویژگی بندری این شهر در طول تاریخ همواره کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شد.
ناهمواری‌های جغرافیایی
از نظر توپوگرافی سراسر بابلسر در بخش جلگه‌ای و در موقعیت ساحلی قرار دارد. از لحاظ ناهمواری عوارض برجسته توپوگرافیک در آن دیده نمی‌شود. تقریباً هموار بوده و با شیب ملایمی از سوی رشته کوه های البرز به سوی دریای خزر امتداد دارد. بلندای شهر ۲۱ متر پایین‌تر از سطح دریاهای آزاد و ۷ متر بالاتر از سطح دریای مازندران قرار دارد.
آب و هوای شهر بابلسر
این شهر در مدار معتدل گرم قرار گرفته و ضریب اعتدال این شهر بسیار معتدل است. این ناحیه با میانگین سالیانه دمای ۱۸/۴ درجه سانتیگراد، بارش سالیانه ۷۹۱ میلی‌متر و ۷۹ درصد رطوبت یکی از خوش آب و هواترین مناطق کشور به‌شمار می‌آید.
از بادهای محلی این منطقه می‌توان به بادهای دشت وا، گله وا (باد) ، خزری، بادسام، کوسری وا، دشت واستریک، گله واستریک، استرآبادی وا، صورت وز و آفتاب شو اشاره کرد.
مراکز مهم بابلسر
پدافند هوایی
مرکز پدافند هوایی بابلسر ، تنها پدافند هوایی شمال ایران است. این اردوگاه ساحلی زیر نظر قرارگاه خاتم‌الانبیا قرار دارد که وابسته به ارتش جمهوری اسلامی ایران است. وظیفه این پایگاه حفظ و حراست از آسمان کشور، مناطق حساس و حیاتی از قبیل فرودگاه و پایگاه مناطق هسته‌ای است.
دانشگاه مازندران
این مرکز بزرگترین دانشگاه دولتی مازندران است. گام‌های ایجاد این دانشگاه در سال ۱۳۵۸ با همکاری دانشگاه هاروارد آمریکا برداشته شد.
سوغاتی و غذاهای محلی
از انواع سوغاتی‌ها و صنایع دستی شهر بابلسر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- انواع ترشی
- کلوچه
- ماهی
- مرکبات
- برنج
- حصیر بافی
- صنایع چوبی
- لاک تراشی
غذاهای محلی شهرستان شامل شامی بابلی، مرغ ترش، کدوبره مازندران و سایر غذاهای محلی استان نام برد.
مسیر دسترسی و نقشه
منبع wikipedia
جاذبه های گردشگری بابلسر
امامزاده ابراهیم بابلسر
امامزاده ابراهیم بابلسر، بنايی ساخت شده در قرن نهم هجری قمری است
